Vallen, onderuitgaan, tuimelen, struikelen
Is een val een ultieme poging om tot transformatie te komen?
Geschreven maart 2016; laatste bewerking december 2023
Kun je uit alle ziektes en (onge)vallen een inzicht halen?
Of zat het ongeluk gewoon in een klein hoekje?
Mijn hulp werd een keer ingeroepen door collega therapeuten die zelf waren gevallen zonder dat anderen erbij betrokken waren. Kneuzingen, verrekkingen, kleine scheurtjes, pijn, slecht slapen en bewegingsbeperking. Gelukkig geen grote schades zoals ernstige botbreuken e.d.
Je zou zeggen: met geduld geneest dit vanzelf, maar er bleek méér aan de hand. Ze voelden zich emotioneel in de war (art. 115) door het vallen. Ze hadden momenten van grote paniek en het gevoel héél klein te zijn, terwijl ze met hun volle verstand konden beredeneren dat dit echt niet zo was. Het was een flinke uitdaging om uit te zoeken waar dit gevoel vandaan kwam.
Als je in dit leven al vele emoties hebt doorleefd en inzichten hebt mogen ontvangen, verwacht je niet dat een simpele val je zo overhoop kan gooien. Het lijkt er dan ook op dat het vallen is geënsceneerd. De therapeuten waar het om ging waren niet roekeloos; ze zorgden goed voor zichzelf, hadden al veel blokkades (art. 18) opgeruimd, hadden een prachtige praktijk en mediteerden regelmatig. Ze voelden zich gedurende langere tijd heerlijk in balans.
Deze therapeuten hadden te maken met een inner-conflict, dat zichzelf niet kon bevrijden. Dit moet wachten tot ze door een energie-impuls, gebeurtenis van buitenaf, in beweging wordt gezet, zoals door: een (onge)val, brandwonden, steken of beten, plotselinge ziektes, emotionele schrik, psychische confrontatie enzovoort.
Het is de ultieme poging tot transformatie waarbij onder leiding van de hogere bewustzijnslagen (ziel) het lichaam het oude wil afbreken om het nieuwe door te laten schijnen. Deze confrontatie valt te verwachten als men:
- Vast zit in beperkende religieuze of filosofische opvattingen;
- Zich geforceerd vastklampt aan oude gewoonten of structuren;
- Vernieuwing uit de weg gaat;
- Geraakt of gekwetst is in de kern;
- Na jaren nog rondloopt met een onverwerkt (baby art. 15) trauma;
- Te druk bezig is met materiele zaken en het lichaam veronachtzaamd;
- Te lang op het verkeerde pad bezig is;
- Een beveiliging nodig heeft om erger te voorkomen (bijvoorbeeld door ziekte of ongeval mis je een rampvlucht).
Nu is niet elk incident ook meteen een conflictbevrijding, soms is het alleen een vingerwijzing of een wake-up call dat er aan diepere zaken nog gewerkt dient te worden. Tevens levert gedwongen passiviteit zoals bedrust een heroriëntatie op. Er is pas sprake van een dringende transformatiepoging als aan een van de volgende voorwaarde is voldaan:
- Het voorval komt pas als men (eindelijk) balans is;
- Het is meestal geen ernstig letsel;
- Synchroniteit: fysieke én emotionele pijn zijn gelijktijdig op een intense wijze aanwezig;
- Er is sprake van een diepe paniek (die niet geuit wordt);
- Men heeft het gevoel heel klein en onmachtig te zijn;
- Er is een besef dat de gevoelde pijnen (art. 89) onmogelijk door het voorval alléén worden veroorzaakt.
Tijdens een plotseling voorval opent zich als het ware een bewustzijnspoort, die normaal ferm gesloten is. Over het algemeen is het een opening naar de verborgen gevoelens in het fysieke bewustzijn die vanaf de indaling op aarde of zelfs van daarvóór opgeslagen liggen. Wat veel mensen niet weten is dat ons onderbewuste (art.175) eigenlijk in ons fysieke lichaam huist.
Elke cel heeft de capaciteit tot herinnering. Pijnlijke herinneringen wachten daar om bevrijd te worden. De energieën van de binnenkomende trauma's worden opgeslagen omdat op het moment van het voorval er geen tijd is om het te verwerken (oorlog), er geen veiligheid is (vijandige omgeving) of het juiste bewustzijn ontbreekt (een kinderbewustzijn kán nog geen ernstige trauma's aan).
De eerder genoemde therapeuten ondergingen geen zogenoemde wake-up call waarbij iemand gedwongen wordt om zijn hele leven om te gooien. Bij hen ging het om diepgewortelde trauma's te verwerken.
Een voorbeeld van een inner-conflict vinden we bij de Yogadocente Millie (56). Ze viel tijdens de les flink op haar knie, ze krabbelde zelf omhoog. Ze liet de pijn niet merken en wimpelde de aandacht van de cursisten af. 's Nachts werd haar knie dik, ze kon niet slapen van de pijn. Het leek wel fysieke én emotionele pijn tegelijkertijd. Ze zag zichzelf plots als baby in de box liggen terwijl haar zusje tegen haar knietje schopte. Hoe harder ze gilde, hoe harder haar zusje schopte. Er kwam geen moeder om haar te helpen. Ze werd stil in de box, ze was machteloos en niet beschermd.
Ze voelde ineens de machteloosheid en het in de steek gelaten zijn van vroeger. Haar tranen begonnen te stromen en een emotionele ontlading volgde. Ze kreeg meteen een helder inzicht in haar (oude) pijn, de mishandeling door haar peuter zus en haar diepe gekwetstheid van het niet gehoord worden.
Ze zou dit voorval zelf nooit in haar herinnering toelaten, want ze hield immers van haar moeder en haar zus, dat was haar inner-conflict. Alleen een val op haar knie kon dit bij haar naar boven brengen en transformeren. De energie begon door haar heen te stromen, ze werd prettig warm en haar hele lichaam ontspande en de pijn nam af.
Door getuige te zijn of erkend te worden (door jezelf of door een therapeut) en aandacht te geven aan wat er is gebeurd, kan een verborgen trauma verdwijnen. Pas als het lijden is gezien, wordt het verwerkt en losgelaten. Als de emotionele pijn er eenmaal af is, is transformatie een feit en zal er snel een fysiek herstel volgen. De aantrekkingskracht om er nóg eens op te vallen, te stoten of daar ontstekingen aan te krijgen is daarmee ook weg. Het blijft geen zwakke plek, maar een licht doorstromend geheel.
Eigenlijk zijn alle van buitenaf komende invloeden briljant en inzicht gevend. Waarschijnlijk was het ook mogelijk geweest deze emotie te doorleven en deze inzichten te ontvangen via een dieptemeditatie of door een psychische confrontatie in het dagelijks leven. Het hangt wel af van de bewustwording, of je er wat mee kunt doen en hoe diep de emotie is geworteld. Meestal is daar een ervaren (spirituele) therapeut bij nodig die je aanspoort om bij de conflicten, daar waar het wringt te komen.
Eenmaal verwerkt en doorleeft levert het een expansie in het bewustzijn op. De beloning is daarmee groter dan wordt verwacht, doorstroming en bewustzijnsverruiming is het geschenk, en dat is zeer prettig.
Helaas spannen de meesten mensen zich in het dagelijks leven enorm in, om te voorkomen dat de energievorm in beweging komt, want dat kan ongewenste gevoelens oproepen en daar zijn ze niet aan toe.
Dan kom ik bij de laatste vraag: Kun je eigenlijk uit elke ziekte of (onge)val een inzicht halen? Ik denk het wel. Het boek geschreven door Christiane Beerlandt met zijn 1040 tellende pagina's geeft een aardig beeld waar elke kwaal voor staat. Ze schrijft over een knie: “De knie staat voor de kracht om voor jezelf op te komen”. Dit was heel toepasselijk bij het voorbeeld van Millie, zij kon vroeger niet voor zichzelf opkomen. Dat was haar basis-gevoel geworden. Door het inzicht dat ze had gekregen, kon ze daaraan werken.
Een transformerende val heeft overigens ook een behoorlijke impact op de omgeving. Liefdevolle aandacht en hulp valt je daardoor soms ten deel. Het is de kunst om dat niet af te wimpelen, maar als extra helende energie binnen te laten in het gekwetste emotionele deel van je bestaan.
Vaak geef ik een aantal tips in mijn mails, maar voor het dwingende transformatieproces heb ik er maar één: Als je valt, grijp je kans om er een inzicht uit te halen. Dat doe je door tijdens de pijnen stil te worden en aan de hogere krachten vragen om jou te laten merken of er iets verwerkt dient te worden. Vertrouw daarbij op goddelijke wijsheid van onze ziel.
Ben je ooit op deze manier gevallen en is het je nog niet duidelijk? Neem de tijd in een veilige rustige omgeving (houd rescue remedie bij de hand). Ga dan meditatief terug in de tijd, beschrijf (op papier) precies alsof je een politierapport opmaakt hoe je bent gevallen, de omstandigheden en alles wat je je nog kunt herinneren. Houd daarna het getroffen deel van je lichaam liefdevol vast en wacht op jouw inzicht.
Een drietal reacties die ik graag met je wil delen:
"Bedankt voor je inzichtgevende artikel.
Ik ben vorige week door een automobilist aangereden en heb er (Goddank) alleen een paar flinke blauwe plekken aan overgehouden. Vervolgens liep ik me de hele week al af te vragen waarom dit gebeurd is, en jouw nieuwsbrief wijst me een heel eind in de goede richting".
"Wat een prachtige nieuwsbrief weer. Je beschrijft precies waar ik ook mee worstel na een hele tijd lekker in balans te zijn geweest. Ik ben er op mijn manier mee bezig om het trauma op te lossen.
Ik wil je heel erg bedanken voor dit duidelijke verhaal waar ik mezelf in herkende".
"Wat een heldere en duidelijke nieuwsbrief heb je geschreven.
Ik werd er meteen door gegrepen en heb er veel herkenning in terug gevonden. De vallen, die ik mij herinner, hadden vaak dezelfde uitwerking in het fysieke en vonden meestal plaats juist op geluksmomenten. Ik heb dat nooit kunnen plaatsen en het heeft bij mij eigenlijk alleen maar angst opgeroepen om gelukkig te zijn.
In jouw verhaal beschrijf je zelfs een manier om ook de achterliggende "trauma's " nog te kunnen helen. Ik ga ermee aan de gang".
|
